Klæðaburður

Þegar ég var tvítug var ég afskaplega horuð, ekkert nema skinn og bein.  Mér hefur iðulega fundist kvenfólk fallegra ef það er aðeins þrýstið og reyndi eins og ég gat að fita mig á þessum tíma, drakk meira að segja glas af rjóma á hverju kvöldi.  Án árangurs, ég var alltaf sama horrenglan.  Ég var í pönkinu á þessum tíma, oft klædd í leðurbuxur og leðurjakka, keðjur, rifna boli og svartar blúndur.  Þegar ég lenti í bílslysinu 1984 þurfti að klippa utan af mér fötin.  Ég harðbannaði þeim að vísu að klippa leðurjakkann, vildi frekar þola að vera klædd úr honum, hrygg og mjaðmagrindarbrotin.  En þar eð ég var að reyna að vera þrýstin skvísa var ég í bara og aðeins 5 gammosíum undir leðurbuxunum, þar af tvær ullar stil-longs.  Ég gleymi ekki svipnum á hjúkkunni sem fór með sundurklippta gammosíu-staflann í ruslið, henni hefur ábyggilega fundist þetta afskaplega skrýtin múnderíng í heitum júní mánuði.



Ef það þyrfti að grafa mig grútskítuga upp úr skurði í dag eftir umferðaslys (ég þá á hjólinu) og klippa utan af mér larfana gætu menn á slysadeild rekið upp stór augu.  Yst fata er ég iðulega í sjúskuðu gulu endurskinsvesti, trosnuðu á köntunum og með bikslettur sem fara ekki úr við þvott.  Þar undir er ég oftast í karlmanna flíspeysu eða renndum bol en þar undir er ég svo í afskaplega fallegum rauðum glimmer og pallíettu-topp sem mamma keypti á Spáni fyrir nokkrum árum.  Svona eins og prinsessa í álögum.  Ég uppgötvaði í sumar að þessi bolur væri bara assgoti fínn hjólabolur þegar öll föt voru orðin skítug og mig vantaði þunnan og þægilegan bol til að hjóla í.  Þornar fljótt, svitalykt festist ekki í honum, mér er ekki of heitt í honum undir annarri flík og ég er þá ekki nakin undir ef ég þarf að renna niður þegar ég fer inn í búð.  Nú og svo er ég ballfær ef ég einhverra hluta vegna þyrfti að skella mér fyrirvaralaust á djammið úr hjólatúr, annað eins hendir mann nú öðru hvoru...