Nesjavellir - Stærri í dag en í fyrra

 

En samt er ég öll minni.  Þ.e. farin úr fatastærð 56 í 44, meira að segja skóstærðin hefur minnkað, ég er búin að þurfa skó í stærð 43 í nokkur ár, en er komin niður í gömlu skóstærðina mína, 41.  Það var að sjálfsögðu haldið upp á það með því að kaupa háhælaða skó og pæjast aðeins á þeim, þó að ég sé nú frekar fyrir að hjóla úti í náttúrunni í þægilegum flatbotna skóm.

 

Þegar ég var lítil hnáta á Ísafirði var þáttur í sjónvarpinu sem ég man ekki lengur hvað hét, en hann var um börn í Indlandi og þau áttu fíl sem hét Kala.  Í hlíðinni fyrir ofan Ísafjörð fundum við krakkarnir stóran stein sem líktist fíl, og hann var iðulega kallaður Kala, átti stórt hlutverk í barnaleikjum bernskunnar og hríslurnar í hlíðinni breyttust í frumskóg með alls konar dýrum og ævintýrum.

Fyrir nokkrum árum fór ég í gönguferð upp á Gleiðahjalla og leitaði að þessum stein í leiðinni.  Í endurminningunni var þetta heljarinnar hnullungur og ég leitaði að bjargi sem myndi gnæfa yfir mig.  Það sem fimm ára barni þótti stórt er ekki stórt í augum fullorðinna og mér til mikillar furðu náði steinninn mér rétt upp fyrir mitti.  Ég hafði tvöfaldast í hæð en steinninn  skiljanlega staðið í stað.

 

 

Í fyrra fór ég í ferð með Fjallahjólaklúbbnum til Nesjavalla.  Mér þótti ferðin svolítið erfið, það voru þó nokkuð margar brekkur sem ég gat ekki hjólað, þurfti að teyma hjólið upp þær.  Þegar við komum á Nesjavelli hlunkaðist ég ofan í heita pottinn alveg búin á því og komst eiginlega ekki upp úr honum aftur fyrr en eftir 2-3 tíma.  Var satt að segja nokkrar vikur að jafna mig almennilega eftir þessa ferð.  Sem einn vanur ferðafélagi kallaði leti- og dólferð rétt út fyrir bæinn.  Heppinn að vera ekki drekkt í heita pottinum, en ég var náttúrulega of farlama þá til að tuska menn til.

Síðla sumars ákvað ég að hjóla yfir á Þingvelli og taka Nesjavellina til baka.  Helmingi lengri leið en ég fór í fyrra, samtals 80 km.  Ég bjóst fastlega við að þurfa að teyma upp brekkurnar, en kílómetrarnir liðu einn af öðrum og aldrei komu þessar hrikalegu brekkur sem ég minntist frá því í fyrra.  Svo var ég allt í einu komin til Reykjavíkur og alveg "Bíddu, hvert fóru brekkurnar?".  Fékk ekki einu sinni harðsperrur eftir þessa laufléttu dagsferð.

 

 

Það er eins og ég hafi stækkað frá því í fyrra, þó að ég hafi í raun minnkað.  Nú er Fjallahjólaklúbburinn að fara í aðventuferð til Álftavatns laugardaginn 27 nóvember næstkomandi.  Þá er hjólað til Nesjavalla og áfram meðfram Úlfljótsvatni, í gegn um Þrastarskóg að Selvík.  Örlítið lengri ferð en þegar hjólað er til Nesjavalla.  En viðbótin er öll á jafnsléttu eða niður í mót.  Er ekki upplagt að skella sér með og tækla jólastressið afslappaður og endurnærður eftir að hafa hjólað um þá einstöku náttúru sem er rétt við borgarmörkin.

 

 

Athugasemdir

[Örlygur Sig (IP-tala skráð) 29.11.2010 kl. 00:15]

Skrattans sem mig langaði með. Nú er ég búinn að segja það í síðasta skiptið.

Nú er að lesa ferðasöguna og kíkja á myndir.