Aprílgabb

 

Ég hefði náttúrulega átt að skrifa færslu 1 apríl og tilkynna hátíðlega að ég væri hætt að blogga.  En hei, ég hef eiginlega ekkert bloggað síðan í ja, úff, seint á síðasta ári, svo það væri allt of satt, eiginlega, ekki satt?  Ég hef áður skrifað 1 apríl færslu.  Sagðist vera hætt að hjóla sökum heilsubrests (enda er ég miðaldra, gigtveik kona) og auglýsti reiðhjól og hjólaföt til sölu.  Færslan fékk þó nokkur viðbrögð, bæði samúðar og batakveðjur og nokkrir forvitnuðust um reiðhjólin.  Meira að segja fékk ég póst frá einum sem spurði hvort ég ætti ekki einhverjar myndir af mér í téðum spandexfatnaði...  Þó að þar hafi hugsanlega verið um aprílgabb á móti að ræða, þá kitlaði það óneitanlega kvendýrið í mér...warrr

Þetta var fyrir 2-3 árum, og fram eftir öllu sumri fékk ég endalausa pósta hvort hjólin væru enn til sölu, má ég koma að skoða o.s.frv...  Þó að ég hafi uppfært færsluna með klausu um að færslan væri 1 apríl gabb og ég væri enn að hjóla og ekkert til sölu, þá las fólk bara fyrirsögnina "Hjól til sölu á 5000 kall" og sendi póst hið snarasta til að missa ekki af þessu kostaboði.  Svo grínið snerist í höndunum á mér, ómældur tími fór í að svara fólki öðru hvoru allt sumarið og langt fram á haust.  Að lokum varð ég að fjarlægja færsluna, sá fram á að fólk myndi senda mér póst fram í rauðan dauðann.  Enda hjólin mín eigulegir gripir sem sérhver maður(kona) vill eignast...

Þetta árið lofaði ég á Fésbókinni að hjóla nakin niður Laugarveginn ef stöðufærslan fengi 10 "like" og bjóst við að ekki nokkur sála myndi líka við svoleiðis vitleysugang á gabbdaginn sjálfan, en ríflega 30 manns vildu gjarnan sjá mig hossast berrassaða með keppi og krumpur niður Laugarveginn.  Einhverjir ýjuðu að því í kommentum að ég væri að gabba, svo ég ákvað að snúa vörn í sókn og standa undir viðurnefninu Dóna-Hrönn.  Eða var það Hjóla-Hrönn...  Kannski bara bæði...  Nema ég get verið agalega villugjörn, fann ekki Hlemm og vona að enginn hafi kvefast við að bíða eftir mér þar, en íbúum Norðlingaholts var skemmt í staðinn.

 

Ég er að bera út póst til félagsmanna Fjallahjólaklúbbsins þessa dagana.  Á reiðhjóli.  Ég er iðulega vopnuð myndavél, oft með teppi með mér og nesti.  Ég stoppa nú stutt við fábýlishús, en hef stundum nýtt skjól og sólríkar tröppur fjölbýlishúsa til að fá mér að borða eða hvíla mig eða skoða kort og ákveða hvert næst skuli hjóla.  Stunum horfir fólk einkennilega á mig.  Sérstaklega ef ég er að fíflast með myndavélina.  Eftir að hafa tekið myndina þar sem ég er að ná hrollinum úr skrokknum eftir nektar-reiðina, tók ég eftir fólki í kyrrstæðum bíl á næsta plani sem störðu á mig.  Þau voru væntanlega að íhuga hvort þau ættu að hringja og athuga hvort einhver hafi sloppið út af kleppi...

Hvað er þetta, er maður orðinn eitthvað klikkaður ef maður stoppar í vegarkantinum og fær sér kakósopa?