Ekkert spes lengur

Ég hef alltaf haft gaman af því að vera öðru vísi.  Ég hef svo sannarlega verið öðru vísi í heimi hjólreiðafólks undanfarin ár, en kannski á fremur lummó hátt.  Hef kannski aðeins gengist upp í því að hjóla allra minna ferða, þegar fólk á ekki von á því að miðaldra, gigtveik, allt of feit kona hjóli í hvaða veðri sem er á hálf-ónýtu byko hjóli.  Í flís-skíðanærfötum einum fata. 

 

Kreppan hefur ekki leikið okkur grátt, ég get alveg fjárfest í góðum búnaði, ég er bara svo nýtin, að ég hef ekki kunnað við það, enda átti ég 3 nothæf reiðhjól í haust.  Svo mér fannst að ég þyrfti eiginlega að hjóla þau út áður en ég fengi mér nýjar græjur.  Örlögin gripu í taumana.  Þessi þrjú hjól yfirgáfu mig á innan við einum mánuði í vetur.  Eitt var orðið 8 ára og eftir hraustlegt keðjuslit sem braut gírskiptinn og beyglaði kransana, þá endaði það hjól í varahlutum.  Hin tvö hjólin voru rétt um árs gömul, þau voru keypt  í full miklum flýti, það var útsala og hjólin kostuðu 18 og 24 þúsund.  Annað var samanbrjótanlegt en stellið var aðeins of lítið, eða hnakkstöngin ekki nógu löng, mér fannst vanta nokkra sentímetra upp á að ég væri með nógu útrétta leggi á því.  Hitt hjólið átti eldri strákurinn að fá þegar hann væri orðinn of stór fyrir 24“ hjól.  Öðru hjólinu var stolið úr bakgarðinum okkar um hábjartan dag, hitt hjólið á ég raunar enn, ég man bara ekki alveg hvar ég lagði því *hóst* eftir mjög svo skemmtilegt djamm í miðbæ Reykjavíkur.... 

Undanfarnar vikur hef ég verið á lánshjóli sem bróðir minn bjargaði frá Sorpu þegar húsfélagið fór í tiltekt og enginn vildi kannast við fararskjótann.  Það hjól hefur verið eitt skemmtilegasta hjól sem ég hef nokkurn tíma hjólað á, stærðin passar mjög vel og það er létt og auðvelt að hjóla á því.  Vantar að vísu dempara, mér finnst það betra, þó að maður sé á malbiki, ég er búin að fá hvílíku höggin upp í hné og jafnvel upp eftir öllum skrokk.  Lenti í ferlegri holu á Dalveginum á leið á kóræfingu, ég emjaði alla vega hvílíkt hátt að ég var flutt úr altinum yfir í sópran... 

En þetta hjól er búið að vera pínu gallagripur, við erum að verða búin með varahlutalagerinn og enn finnst mér vera eitthvað að, sennilega legurnar eða sveifaröxullinn við það að gefa sig.  Svo ég ákvað að vera ekkert að bíða til vorsins, dreif mig niður í Örninn og keypti splunkunýtt hjól.  Einhver verður að spreða seðlum og reisa við efnahag Íslands!  Ég ákvað nú samt að kaupa ekki neitt voðalega dýrt hjól, annars myndi ég þurfa að skipta kallinum út og sofa með hjólið uppí...

 

Svo nú er ég bara eins og hver önnur hjólakona, komin í sæmilegt form, á nýju Trek hjóli, með Ortlieb hjólatöskur.  Í hjólafatnaði frá Chain Reaction.  Ekkert spes lengur.

Athugasemdir

[Jón Snæbjörnsson, 18.2.2010 kl. 08:59]

ha ha ha - gaman að lesa eftir þig  og til hamingju með nýja TREK hjólið

[Jens (IP-tala skráð) 18.2.2010 kl. 14:15]

Til hamingju með hjólið!

Fáum við að sjá myndir?

[Hjóla-Hrönn, 18.2.2010 kl. 19:19]

Takk, takk :)  Ég setti gamla rifna hnakkinn minn á nýja hjólið á meðan ég er að kynnast og venjast hjólinu.  Svo ég tek ekki myndir af mér á því alveg strax.  En þetta er gæðingurinn: http://www.orninn.is/product_info.php?products_id=43&osCsid=c04b070694d607b13626643dd8343cf2

[steinimagg, 20.2.2010 kl. 11:06]

Til hamingju með hjólið, alltaf gaman að fá nýtt dót :-) fáðu þér alminilegan hnakk sem er hannaður fyrir konur.

 Annars er ég nú á því að maður á ekki að spara þegar fjárfest er í hjóli, hjólabúnaði og hjólafötum.