Ég ætlaði upp á Gleðihjalla...

... stystu leið.  Og lenti í sjálfheldu eins og þessi góðglaði ferðalangur í Ástralíu.

Klettabeltið fyrir ofan Ísafjörð virkar ekkert rosalegt séð úr bænum, fyrir ofan það er smá flatur hjallur sem kallast Gleðihjalli.

Ég náði aldrei að komast upp á Gleðihjallann þegar ég var krakki, við reyndum þetta nokkrum sinnum vinkonurnar og vorum einu sinni langt komnar, fórum þá skriðuna fyrir ofan Urðarveg, en þegar Ella fékk grjóthrun yfir sig hættum við við steinsnar frá toppnum.

Ég fékk fjallabakteríuna rétt fyrir þrítugt, og þar eð ég var búin að klífa Snæfellsjökul og Hvannadalshnjúk, þá var nú ekki hægt að skilja Gleðihjallann útundan.  Ég er nú einu sinni frá Ísafirði.  Svo ég brá undir mig gönguskónum og fór í fjallgöngu.  Kom að klettunum og þóttu þeir nú nokkuð mikilfenglegri í návígi en ákvað engu að síður að fara upp á milli þeirra.  Ég hef sennilega verið komin ca 20-30 metra upp þegar ég áttaði mig á að þetta væri ekki góð hugmynd.  Ætlaði að snúa við og fara sömu leið til baka en það var hægara sagt en gert.

Ég er ekki lofthrædd að eðlisfari, get verið í hvaða hæð sem er og horft niður.  En þegar maður er alveg strand, hangandi á fingrum og tám utan í klettavegg í 30 metra fallhæð og kemst hvorki fram né aftur, þá getur maður gjörsamlega tapað sér.  Mig sundlaði, svimaði, sortnaði fyrir augum, kitlaði í magann, fékk titring í hnén.  Ég var við það að missa mig inn í algjört panik-kast, þegar ég náði að loka augunum og nýta mér Yoga, sem ég var búin að stunda í nokkur ár.  Það tók mig nokkrar mínútur að yfirvinna lofthræðsluna, eftir það náði ég að einbeita mér og komast niður úr klettunum.  Ég var ca 10 mínútur að koma mér í vandræðin, en tæpa 2 tíma að koma mér úr þeim.  Þurfti oft að finna syllu til að tylla mér á og taka yoga slökun til að fyrirbyggja að kvíðinn næði yfirhöndinni.

Fyrir þá sem ætla upp á Gleðihjallann, þá er best að fara annað hvort skriðuna fyrir ofan Urðarveg, eða fara aðeins lengra út á Hnífsdalsveginn, krækja út fyrir klettabeltið.  Ég komst loks upp á #%$#& Gleðihjallann þá leiðina.

 

Ætlaði að njóta sólarinnar

Athugasemdir

[Jón Steinar Ragnarsson, 2.3.2010 kl. 12:58]

Ég komst þarna upp sem strákur og týndi glænýrri dralonpeysu, sem ég hafði bundna um mittið.  Annars heitir þetta víst Gleiðahjalli, þótt sumir krakkar hafi kallað þetta gleðihjalla.

[Krímer (IP-tala skráð) 2.3.2010 kl. 17:38]

Mér fannst Baltasar rosa sætur

[steinimagg, 2.3.2010 kl. 19:03]

Ekki hef í nú klifið nokkra þúfu á Ísafirði en aftur á móti hjólaði ég þar í fyrrasumar þvers og kruss, meðal annars Seljalansdalsveg sem er nú bra nokkuð brattur og svo fór ég til Bolungarvíkur, þetta var hressandi.